داستان دربارة يك كوهنورد است كه مي خواست از بلندترين كوه ها بالا برود. او پس از سال ها آماده سازي ،ماجراجويي خود را آغاز كرد ولي از آن جا كه افتخار كار را فقط براي خود مي خواست، تصميم گرفت تنها از كوه بالا برود. شب بلندي هاي كوه را تماماً در برگرفت و مرد هيچ چيز را نمي ديد، همه چيز سياه بود. اصلاً ديد نداشت و ابر روي ماه و ستاره ها را پوشانده بود. همان طور كه از كوه بالا مي رفت، چند قدم مانده به قلة كوه ، پايش ليز خورد، و در حالي كه به سرعت سقوط مي كرد، از كوه پرت شد. در حال سقوط فقط لكه هاي سياهي را در مقابل چشمانش مي ديد. و احساس وحشتناك مكيده شدن به وسيلة قوه جاذبه او را در خود مي گرفت. همچنان سقوط مي كرد و در آن لحظات ترس عظيم، همة رويدادهاي خوب و بد زندگي به يادش آمد. اكنون فكر مي كرد مرگ چه قدر به او نزديك است. ناگهان احساس كرد كه طناب به دور كمرش محكم شد، بدنش ميان آسمان و زمين معلق بود و فقط طناب او را نگه داشته بود. و در اين لحظة سكون برايش چاره اي نماند جز آن كه فرياد بكشد : «خدايا كمكم كن!» ناگهان صداي پرطنيني كه از آسمان شنيده مي شد جواب داد : «از من چه مي خواهي؟» ـ اي خدا نجاتم بده! ـ واقعاً باور داري كه من مي توانم تو را نجات بدهم؟ ـ البته كه باور دارم. ـ اگر باور داري طنابي را كه به كمرت بسته است پاره كن ـ يك لحظه سكوت ـ و مرد تصميم گرفت با تمام نيرو به طناب بچسبد. گروه نجات مي گويند كه روز بعد يك كوهنورد يخ زده را مرده پيدا كردند. بدنش از يك طناب آويزان بود و با دست‌هايش محكم طناب را گرفته بود ـ و او فقط يك متر از زمين فاصله داشت.
و شما؟ چه قدر به طناب تان وابسته‌ايد؟ آيا حاضريد آن را رها كنيد؟ در مورد خداوند هرگز يك چيز را فراموش نكنيد. هرگز نبايد بگوييد كه او شما فراموش كرده، يا تنها گذاشته است. هرگز فكر نكنيد كه او مراقب شما نيست. به ياد داشته باشيد كه او همواره شما را با دست راست خود نگه داشته است.و شما؟ شما تا چه حد به طناب زندگي خود چسبيده ايد؟ آيا تابه حال شده كه طناب را رها كرده باشيد؟ هيچگاه به پيامهايي كه از جانب خدا برايتان فرستاده ميشود شك نكنيد.هيچگاه نگوييد كه خداوند فراموشتان كرده يا رهايتان كرده است.هيچگاه تصور نكنيد كه او از شما مراقبت نميكند و به ياد داشته باشيد خدا همواره مراقب شماست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر